"Ta historia dotyczy spraw dla mnie fundamentalnych"
Trwa 55 Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Karlowych Warach. Już dziś (24.08.) o 18:00 podczas tego prestiżowego wydarzenia swoją premierę będzie mieć film "Szczeliny" w reżyserii naszej absolwentki – Magdaleny Gajewskiej – w ramach sekcji FUTURE FRAMES: Ten New Filmmakers to Follow.
Kadry z filmu "Szczeliny" – autor zdjęć: Adam Pluciński
– Ta historia dotyczy spraw dla mnie fundamentalnych – mówi Magdalena – Tworząc nieoczywistą postać chciałam opowiedzieć o miłości, poszukiwaniu swojej prawdziwej tożsamości i wewnętrznego "ja".
Posłuchajcie, co jeszcze reżyserka powiedziała o swoim filmie.
„Szczeliny” to historia trzydziestodwuletniej Teresy – młodej matki, która po narodzinach dziecka popada w depresję poporodową. Wspólnie z mężem postanawiają przeprowadzić się na jakiś czas do domu rodzinnego Teresy, mieszczącym się w niewielkim miasteczku. Mąż Teresy- Tadeusz ma nadzieję, że jej matka pomoże im uporać się z chorobą Teresy. Na miejscu bohaterka niespodziewanie spotyka swoją dawną miłość – Annę. W kobietach na nowo budzi się silne uczucie. Od tej pory obraz depresji przeplata się z obrazem pożądania i fascynacji. Teresa staje przed wyborem – zostać z mężem czy rozpocząć życie z Anną?
Kadry z filmu "Szczeliny" – autor zdjęć: Adam Pluciński
SZCZELINY
OBSADA: Jaśmina Polak, Maciej Miszczak, Justyna Wasilewska, Fryderyk Gnap, Sandra Korzeniak, Maciej Robakiewicz
SCENARIUSZ I REŻYSERIA: Magdalena Gajewska ZDJĘCIA: Adam Pluciński MONTAŻ: Paweł Lichota DŹWIĘK: Miłosz Smyl, Szymon Guzik, Mikołaj Sosnowski MUZYKA: Piotr Nermer OPIEKA ARTYSTYCZNA: Robert Wichrowski PRODUCENT: Maciej Ślesicki PRODUKCJA: Warszawska Szkoła Filmowa
Magdalena Gajewska – ur. w 1994 roku reżyserka i scenarzystka. Ukończyła reżyserię filmową w Warszawskiej Szkole Filmowej. Bibliofilka i amatorka gry w szachy. Interesuje ją psychologia i socjologia płci. Aktywistka i feministka przyglądająca się przemianom społecznym. Wszędzie tam, gdzie walczy się o prawa człowieka. W swoich filmach próbuje dotrzeć do tego, co w człowieku nieoczywiste. Dostrzegać pozornie nieistotne fragmenty ludzkiego życia i tworzyć z nich intymne, uniwersalne opowieści.
Etiudy studentów Warszawskiej Szkoły Filmowej są realizowane przy wsparciu Polskiego Instytutu Sztuki Filmowej